Eza

- [ ] Şu kısacık ömürde birbirimizi yargılamak dışında bir işlevimiz yoktu. İftira atanların yeminlerine inandığımız bir dünyada kimden medet umuyorduk? Yalnızlık dinimizin bir emridir. Masumluğumuzu kaybettiğimiz anda tövbeler içerisinde boğulup dururuz. Kimse sormaz komşusunun günlerdir neden uyumadığını. Dindarı hor görülmekten yakınır; dinsizi kimsesizlikten... Sevişmenin adabı batıda layıkıyla yerine getirildiğinden; bize bir şey kalmamıştır. Azrail’i bir emir kuludur diye kimse suçlamazken, Tanrı’nın bu ölüme olan açlığını kimse sorgulamaz. Soru soranların ezildiği; susanların baş tacı edildiği bir çağda yaşıyoruz. Dini sorgulamayı laiklik sanan, Tanrı’ya küfür etmenin dindarlık sanıldığı bir çağda yaşıyoruz. Ölene üzülürken, öldürenenin caniliği göz ardı ediliyor. Masumun ahı; zalimin gafleti sönene kadardır. Bencil olmayı yalnızlık sanan güruhlar türedi bu aralar, kendini bir topluluk içerisinde değerli sanan ahmaklar gibi. Ölümsüzlüğe bir tek mazlumlar erişebilir. Çünkü onlar her gün ölürler...