Feodalizmden Kapitalizme Osmanlidan Türkiyeye

Bu calismada Sencer Divitcioglunun Osmanli toplumunu Asya üretim tarzi AÜT cercevesinde bir modele yerlestirmesine sistematik bir yanit olusturulmaktadir. Osmanli toplumunu kendine özgü sui generis olarak tanimlayan ve feodal üretim tarzinin hakimiyetini reddederken istemeden AÜT tezlerini savunanlara dolayli destek veren önemli iktisat tarihcimiz Ömer Lütfü Barkanin görüsleri de elestiri kapsamina alinmaktadir. Barkan üzerinden bir anlamda partikülarizmkendine özgücülük sarmalina hapsolmus bütün Osmanli tarihcilerine de dolayli bir elestiri yöneltilmis olmaktadir. Calismanin bir diger tartismasi, Osmanli ekonomik ve sosyal sisteminin cözülmesi ve dönüsmesinin kendiliginden kapitalizme evrilme olanaklarinin yapisal sinirlari üzerinedir. Bir sanayi devriminin sürükleyici ve dönüstürücü etkisinden yoksun olan ve dolayisiyla bu devrim tarafindan belirlenen dis dinamiklerin belirleyici etkisine fazlaca acik olan bir yari-bagimli cevre ekonomisinde, bozulmus feodal iliskilerin kapitalist iliskilere evrilmesi Osmanli döneminde gerceklesememis ve bu sorun tüm hibrit özellikleriyle 20. yüzyil ortamina ve Cumhuriyet dönemine tasinmistir. Bu kitabin iddiasi, 1970lerde yogunlasan Osmanlida hakim üretim tarzi tartismalarini gene 1970lerden gelerek zenginlestirmek ve bir anlamda eksik halkayi tamamlamaktir. Buna karar verecek olan kuskusuz okuyucunun kendisi olacaktir.