Mesnevi - Adem Topragi

Allah, hayra ve serre ugramak, sinamak üzere demi yaratmak istedigi zaman, özü dogru Cebraile; Yürü, yeryüzünden bir avuc toprak ödünc al. buyurdu. Cebrail hizmete bel baglayip alemlerin rabbinin emrini yerine getirmek üzere yeryüzüne geldi. O, buyruk kulu, yere el atti. Toprak, kendini cekti, cekindi. Dile gelip yalvardi; Tek yaratici hürmetine beni birak, yürü git, canimi bagisla. Benden yaratilacak insan, tekliflere ugrayacak, tehlikelere düsecek. Allah hakki icin beni birak, alma. Allah seni secti, Lehvdeki bilgiyi sana gösterdi. O lütuf hakki icin vazgec benden. Peygamberlerin de elcisi olacaksin. Sen vahiy caninin hayatisin bedeni degil. Israfil bedenlere can verir, sen cana can verirsin. O yüzden Israfilden üstünsün. Sonra Mikail bedenlere bicim verir. Senin calismansa aydin gönlü riziklandirir. O kile vergisiyle etegini doldurmustur. Senin rizkinsa kileye tarti sigmaz. Kahir ve siddet sahibi Azrailden de üstünsün. Rahmetin, gazaptan fazla ve üstün oldugu gibi. Arsi bu dördü tasirlar. Sen bunlarin padisahisin. Hakikatte uyaniklik bakimindan dördünün en yücesi en üstünüsün.