Osmanlidan Cumhuriyete Anayasa, Secim ve Meclis Tecrübesi 1876-1923

Genel itibariyla 19. Yüzyil, Osmanli-Türk parlamento tecrübesine ve halk egemenligi düsüncesine dair baslangic ve zemin olarak görülür. Bu yüzyildan itibaren günümüze kadar Türk demokrasi kültürü ve düsüncesi ciddi asamalar kat etmis, önemli birikimler ve hafiza olusturmustur. Bu birikim ve hafiza farkli süreclerle yeni ve baskalasmis asamalari, sonuclari üzerinde barindirdigi gibi hala eski tartisma ve düsünceleri devam ettirmektedir. Nitekim Türkiyede mevcut haliyle dahi özelde politikacilar, genelde toplumun bütün kesimleri düsüncelerini, hedeflerini ve özellikle varliklarini gecmise, tarihe ve siyasi olaylara atif yaparak izah etmektedirler. Bu yönüyle belki de dünyadaki diger politik tecrübelerden daha bariz bir sekilde Türk tarihi kendi siyasi hayatiyla özdestirilmektedir. Öyle ki politik olaylarla, tarihle bireysel ve siyasi kimlikler ayrilmaz bir bütünlük olusturmustur. Ancak bu tür bir kavrayis cogu zaman Türk tarihi ve siyasi hayatinin en önemli sorunu haline gelmistir. Adeta tarihe, hatta tarih ilmine siyasetin ve siyasetcilerin nesnesi ve hedef icin kullanilan bir arac olma görevi verilmistir. Bu yüzden bazi usuller takip edilerek ortaya konulacak arastirmalar, en azindan kendine has bir bilim dali niteligi tasiyan tarih disiplinine ve etigine dayali calismalar önem kazanmaktadir.