Altinci Irk

NE YANILAN, NE DE GÖZDEN KACIRANIM BEN. CÖLLERDEKI KUM TANELERININ SAYISINI, GÖKYÜZÜNDEKI YILDIZLARIN SAYISINI BILENIM Sevgilim, ugruna tapinaklar yapilmayan, adaklar adanmayan, kücümsenmis ve unutulmus tanrilar sahidim olsun ki senden ayrildigim günden beri agladim. Bereketli yagmurlara dönüstü, senin güzel yüzünde rengarenk cicekler actirdi kederli gözyaslarim; sayisiz mevsimler boyu agladim. Defalarca solup yeniden yeserdi agaclar; ben hem sonbaharlarda, hem ilkbaharlarda agladim. Antik zamanlarda günün birinde Yunanistanin Delos Adasi aciklarinda, denizde bir kiz cocugu bulunur. Balikci Navagosun sarip sarmalayip eve götürdügü bu soluk benizli kizda bir gariplik vardir. Hic konusmaz, yemez, icmez. Gözleri de tuhaftir. Kizin acayip halleri ev halkini korkutur ama adadaki kahin gercegi bir bakista anlamistir. Kahine göre bu kiz siradan biri degildir. O, gereklilik tanricasi Anankedir ve dünyaya cok önemli seyler yapmak icin gelmistir. Zamanin baska bir yerinde Adrastia adli genc bir kadin insanlarin ve tanrilarin hikayesini yazarken Delos aciklarinda bulunan bir kizdan bahsetmektedir. Denizden gelen gök gözlü kiz ve her seyi olmasi gerektigi gibi yapan kudretli tanrica Ananke, onun romaninin bas kahramanidir. Adrastia yazdikca, icinde büyüyen karsi konulmaz bir arzu onu romaninin gectigi adaya, Delosa cagirmaya baslar. Berrak Yurdakul sizi Olymposun zirvelerinden Hadesin derinliklerine, oradan da günümüze uzanan 2500 yillik bir yolculuga cikariyor. Genc bir kadinin kaderi, dünyanin kaderine dönüsürken, Yurdakul insanligi degistirecek gücün yine sadece kadinlarin icinde oldugunun altini ciziyor...