Kürk Mantolu Madonna

¿imdiye kadar tesadüf etti¿im insanlardan bir tanesi benim üzerimde belki en büyük tesiri yapm¿¿t¿r. Aradan aylar geçti¿i halde bir türlü bu tesirden kurtulamad¿m. Ne zaman kendimle bä bäa kalsam, Raif Efendi‘nin saf yüzü, biraz dünyadan uzak, buna rämen bir insana tesadüf ettikleri zaman tebessüm etmek isteyen bak¿¿lar¿ gözlerimin önünde canlan¿yor. Halbuki o hiç de fevkalade bir adam de¿ildi. Hatta pek alelade, hiçbir hususiyeti olmayan, her gün etraf¿m¿zda yüzlercesini görüp de bakmadan geçti¿imiz insanlardan biriydi. Hayat¿n¿n bildi¿imiz ve bilmedi¿imiz taraflar¿nda insana merak verecek bir cihet olmad¿¿¿ muhakkakt¿. Böyle kimseleri gördü¿ümüz zaman çok kere kendi kendimize sorar¿z: "Acaba bunlar neden yä¿yorlar? Yäamakta ne buluyorlar? Hangi mant¿k, hangi hikmet bunlar¿n yeryüzünde dolä¿p nefes almalar¿n¿ emrediyor?" Fakat bunu dü¿ünürken yaln¿z o adamlar¿n d¿¿lar¿na bakar¿z; onlar¿n da birer kafalar¿, bunun içinde, isteseler de istemeseler de i¿lemeye mahkûm birer dimälar¿ bulundu¿unu, bunun neticesi olarak kendilerine göre bir iç âlemleri olacä¿n¿ hiç akl¿m¿za getirmeyiz. Bu âlemin tezahürlerini d¿¿ar¿ vermediklerine bak¿p onlar¿n manen yäamad¿klar¿na hükmedecek