Canakkale Destani

Yil 1915; ... Yer gök top sesleriyle inliyordu. Her mermi düstügünde ölenlerin kol, bacak, el, ayak gibi parcalari havaya kalkan toprakla siperlere düsüyordu. Bir gün önce sarki söyleyerek sipere gelen, sanki cicek toplarmis gibi neseli olan o cocuklar siperin bir kösesinde bir yumak gibi birbirine sarilmis tir, tir titriyorlardi. Onlar, bu savas icin cok kücüktüler. Daha süngü tutmasini bile bilmiyorlardi. Ancak, birden iclerinden biri avaz avaz bir mars söylemeye basladi. Annem beni yetistirdi bu yerlere yolladi Al sancagi teslim etti Allaha ismarladi. Bos oturma calis dedi. Hizmet eyle vatana Sütüm sana helal olmaz, saldirmazsan düsmana Biraz sonra ona bir arkadasi daha katildi. Biraz sonra biri daha... Mars bitiyor yeniden basliyorlar. Bitiyor bir daha söylüyorlar. Avaz, avaz.. Gözleri cakmak, cakmak... Hücum ani geldiginde hepsi süngü takmis, tüfeklerine simsiki sarilmis, gözleri yuvalarindan firlamis disler kenetlenmis bekliyorlardi. O an geldi. Birden yüzbasi Hücum..diye bagirdi. Bütün bölük, bütün tabur, bütün alay cephenin her yerinden firladi. Tam o anda, o cocuklar kurulmus gibi siperlerden firlayiverdiler. Iste o an, bir makineli yavrulari biciverdi. Basak taneleri gibi dökülüverdiler. Hepsi sipere geri düstüler... Yil 2021; Hey Cocuk, Sen Vatanin icin ne yapiyorsun