Insanciklar

Yil 1846dir. Genc Dostoyevski, ilk romani Insanciklari tamamlar tamamlamaz ev arkadasi yazar Grigorovice okutur. Grigorovic o kadar heyecanlanir ki birkac kez kalkip Fyodorun boynuna sarilmak ister; fakat arkadasinin asiri duygu gösterilerinden hoslanmadigini bildigi icin yapmaz. Grigorovic ertesi gün romani yazar ve yayimci Nekrasova götürür; kitaptan cok etkilenen Nekrasov da elestirmen Belinskiye... Yeni Gogol dogdu der, Nekrasov, daha kapi agzinda. Ayni günün aksami, Belinskiye tekrar ugradiginda onu heyecan icinde bulur Nerede kaldiniz Nerede bu Dostoyevskiniz Genc mi Kac yasinda Hemen getirin bana onu Belinskinin evine getirilen yirmi üc yasindaki genc yazar, daha sonra orada olanlari söyle anlatacaktir Ve iste... beni onun yanina götürdüler. Belinskiyi birkac yil önce heyecanla okumustum, ama bana ürkütücü ve sert gelmisti ve benim Insanciklarimla alay edecek diye düsünüyordum. Beni cok saygili ve agirbasli bir sekilde karsiladi; ama daha bir dakika bile gecmeden her sey bambaska oldu... Atesli atesli, alevli gözlerle konusuyordu. Siz kendiniz anliyor musunuz diyordu bana tekrar tekrar, aliskanligi oldugu üzere bagirarak, Ne yazmis oldugunuzu anliyor musunuz.. Bütün bu korkunc gercegi, bizlere göstermis oldugunuz bu gercegi siz mi düsündünüz Olamaz, sizin gibi yirmi yasinda birinin bütün bunlari anlamis olmasina imkan yok... Gercegi kesfetmis ve bir sanatci olarak ilan etmissiniz, size bir yetenek verilmis, yeteneginizin degerini bilin ve emin olun, siz büyük bir yazar olacaksiniz. Yil 2013. 167 yil sonra Dostoyevski her kusagin basucu yazarlarindan olma özelligini koruyor ve Insanciklar, onun dünya edebiyatina ilk armagani...