Icimdeki Yilki Atlari

Disimdan kendi kendime konusursam deli, icimden konusursam belki de Bir sey biliyor ki susuyor deyip akilli bileceklerdi beni. Ben, kendi kendime yaptigim konusmalarimi yazarsam ne derler diye cok düsündüm. Gönlümdekileri, gece uykumu bölen düsünceleri, yolda aklima gelenleri, kendi kendime sordugum ama cevaplarini bulamadigim sorularimi buraya dökmeye calistim diyor Prof. Dr. Ayse Filiz Yavuz. Ve ekliyor Hayalleri olmadan, insan ne ise yarar En fakir insan, bir seyi olmayan degil hayalleri olmayandir. diyen düsünürleri hatirliyorum. Hayallerimi, yani yilkiya saldigim atlari geri cagirmayi istiyorum. O atlar gibi, hayalleri de kendi baslarina daglarda, bayirlarda ölmeye terk etmemeli. Benim bahcemde yasayip vakti gelince ölmeli. Ama geri cagirsam da dönmüyor hepsi yilkidan. Vakit gecti. diyor kimisi. Artik kalan ömrün beni gerceklestirmeye yetmez. diyor. Kimisi de Köprünün altindan cok sular akti. Vakit artik o hayallerin vakti degil, dünya degisti. diye cevap veriyor. Yilkidan dönmeyen atlar... Vazgectigim hayallerim benim.