Hamlet

Yalnizca Shakespearein oyunlari arasinda degil, belki de bütün bir Bati kanonu icinde, dogrudan ya da dolayli olarak hakkinda en cok yorum yapilmis, bilimsel calismalara konu edilmis, felsefe ve sanatin en bereketli düsünce ugraklarindan biri olmus, olmaya da devam eden bir klasik. Shakespearein en uzun oyunu. Üstelik üc ayri cesitlemesi, onlarin da farkli baskilari var. Oyunun kendi belirsizlikleri, celiskileri ve gedikleriyle celp ettigi sonu gelmez yorumlama cabasi da buna eklenince ortaya gerek metin gerek ceviri gerekse sahneleme acisindan muazzam bir külliyat, repertuar, arsiv, enikonu isleyen, gelisen bir mekanizma cikiyor. Kim sineye ceker kirbacini zamanin Kim katlanir zorbanin zulmüne, kibirlinin Küstahligina, askin hor görülmesine, yargidaki acze, Yetkinin kötüye kullanilmasina, Vefanin satilik olmasina Kim direnir Basit bir hancerle huzura kavusmak varken Kim katlanir bunca yüke ölüm sonrasi ürkütmese Gidenin dönemedigi mechul ülke... Bilinc iste böyle korkak eder bizi; Bilinen illeti yegleriz mechule.