Bir Idam Mahkumunun Son Günü

Idam cezasi adaleti mi tesis eder yoksa toplumsal-siyasal cercevesi disinda düsünülemeyecek cürümlerin yükünü tek bir bireyin sirtina yükleyerek kolayci bir adalet yanilsamasi mi yaratir Büyük yazar Victor Hugo, bir idam mahkmunun kendi kaleminden aktardigi hikayesinde isin insani boyutuna dikkat cekerken agir bir toplumsal elestiri de yapiyor aslinda. Giyotinle yapilan infazlarin halk arasinda coskuyla karsilandigi bir dönemde Hugonun esere yazdigi önsöz ise, bugün dahi güncelligini koruyan insani-toplumsal sorunlara dikkat ceken bir hukuk felsefesi dersi adeta. Grve Meydani ölüleri belki de belli tarihlerde, karanlik kis gecelerinde, kendilerine ait bu meydanda bir araya geliyor. Soluk yüzlü ve kanlar icinde bir kalabalik olmali bu. Bu bulusmayi kacirmayacagim. Ay olmayacak ve alcak sesle konusacagiz. Yipranmis cephesi, delik desik catisi ve herkes icin amansiz saat kadraniyla Belediye Sarayi da orada olacak. Iblislerin bir celladin kafasini kestikleri meydanda, cehennemden gelen bir giyotin bulunacak; sabahin saat dördünde. Bu sefer biz onun etrafinda olacagiz.