Osmanli Ordusunda At 1856-1908

Osmanli Ordusunda At 1856-1908 kitabinin kapsadigi dönemde Osmanli Devletinde bir at sorunundan bahsedilebilir. Atcilik konusunda örnek gösterilebilecek kurumlar teskil eden at sayisi ve cesitliligi bakimindan zengin bölgelere sahip Osmanli Devletinde, 19. yüzyilin ortalarindan itibaren at varligi gerek nitelik gerekse nicelik olarak gerilemisti. Atciligin geriledigi bu sürecte gerilemenin önüne gecilmesi amaciyla bazi tedbirler alinmakla birlikte ordunun at ihtiyacinin karsilanmasi kritik öneme sahipti. Osmanli ordusunda istihdam edilen süvari ya da kosum atlari yerel kaynaklardan temin edilmekteydi ancak artik ithalat kacinilmazdi.Osmanli Devleti 1853-1856 Kirim Savasindan sonra böylesine stratejik bir alanda ithalatci, kismen de disa bagimli bir devlet konumuna düsmüstür. Osmanli ordusunda gecmiste istihdam edilen atik, dayanikli, cevik Türkmen atlarin yerini artik Rus ve Macar atlari alacaktir. Bu kitapta Osmanli at varliginda gerilemenin boyutu, ithalat yöntemleri ve kaynaklari, ithalatin ortaya cikardigi zorluklar nedeniyle de degisen atcilik politikalari ele alinmistir.