Son Ayakta Kim Geldi

Kum pist, tribün, yedekte dolastirilan atlar, ekserisi asina oldugum simalar, piste cikan atlar, ata binmek icin calisan jokeyler, isini bitirmis cayini icen seyisler, simitciler, tribünde kronometre tutanlar, ahirlar, iceride bir sürü otomobil. Bir yaz sabahi Veliefendi, bir ilkbahar sabahi Kizilcullu ve bir sonbahar sabahi Ankara Hipodromunda da ayni manzara görünür. ... Civar, hep atcilarin toplandiklari kahvelerle dolu. At sahibinden seyisine, meraklisindan müsterek bahiscisine kadar bu kahvelerde hepsine rastlamak kabil. Yattiginiz otelde, aksam yemek yediginiz lokantada hep attan ve yaristan bahsediliyor. Osmanlinin son döneminden günümüze kadar, Türkiyede at yarislari aleminin rengarenk bir hikayesi... Yarislarin kurumsal cercevesinden yaris mekanlarina, yetistiriciler ve jokeylerden atlarin nakil kosullarina kadar, her yönüyle tarihsel degisim süreci... Sevgilisine mektuplarinda yaris tüyolari veren Orhan Veliden Ata Senfoniyi yazan Necip Fazila, at ve yaris tutkunlari... Bahis rejimi, altili ganyancilik... Yaris bültenleri, tahmincileri ve spikerleriyle kendine özgü at yarisi medyasi... Ozan Torunun olaganüstü ayrintili calismasi Son Ayakta Kim Geldi, cok yönlü bir kültür tarihi niteliginde. Gündelik hayata, eglence endüstrisine, onlarla birlikte medenilesme ve modernlesme algisinin tarihsel seyrine genis acili bir bakis sagliyor.