Acimak

Acimak... Ben insan ruhlarindaki derinligin ancak onunla ölcülebilecegine kaniyim. Evet, dibi görünmeyen kuyulara atilan tas nasil cikardigi sesle onlarin derinligini gösterirse baskalarinin elemi de bizim yüreklerimize düstügü zaman cikardigi sesle bize kendimizi, insanligimizin derecesini ögretir... Fikrimce yalniz dogruluk hastaligi, bir hak ve hakikat meselesi etrafinda toplanmak kabiliyeti, bir cemiyeti mesut etmeye kafi gelemez... Bunun icin acimak, birbirimizin feryadini, iniltisini duyabilmek de lazim.. Edebiyatimizin büyük ustasi Resat Nuri Güntekin, Acimakta nefret ile sevgi arasindaki ince cizginin tasvirini ustalikla yapiyor. Zehra Ögretmen ile babasi Mürsit Efendinin hikayesi üzerinden beseri duygulari tüm yalinligiyla ortaya döken usta yazar, bu romanla yerel olanda evrenseli yakaliyor. Iki ayri vaka halkasini ustaca birlestiren olay örgüsüyle roman teknigi acisindan da özel bir yerde duran eser, idealist karakterlerin anlatisindan hareketle toplumsal yozlasmaya dair keskin bir bakis da sunuyor. Ahmet Hamdi Tanpinarin veciz nitelemesiyle Türkcenin ortasinda genis bir sevgi ve sefkat ürpermesi olan Resat Nuri Güntekinin ölümsüz eseri Acimak, insana dair güclü anlatisiyla edebiyatimizin asilmaz doruklarindan birini simgeliyor.